BEZETTING VAN ZIEKENHUISKAMER VAN MEANDER AMERSFOORT VAN 3 – 4 DECEMBER 2015

minister Schiippe

3 december. Vanuit het ziekenhuis Meander Amersfoort, Gisteren operatie stembanden. Moest vandaag naar huis ook al heb ik andere klachten. Van deze bureaucratische werkwijzen balen alle verpleegkundigen als een stekker. Om deze mensen te helpen heb ik minister schippers een bericht gestuurd dat ik niet uit deze kamer weg ga voordat ze mij toch willen helpen anders bezet ik deze kamer. Kwart over acht in de avond hebben ze me te kennen gegeven dat ik naar huis moest . Ik heb dat geweigerd. Ze zouden de beveiligingsdienst roepen. Maar tot nu toe nog niks gezien. We shall see!

De beveiligingsdienst is nog niet gekomen, dus slaap ik nog in mijn bezette kamer.
4 december. Van het personeel vernomen dat ze het niet zagen zitten om de veiligheidsdienst in te schakelen vanwege de grote publiciteit die dat teweeg zou brengen. Nu deze niet meer komt en de waarschuwing in de hoop dat ik dan wel zou zwichten vervlogen is, moet ik de balans opmaken. Mijn conclusie is dat ik mijn zin heb gekregen en datgene is gebeurd wat ik wilde:
Een grondig onderzoek: bloed prikken, bezoek van internist, foto van longen, bezoek van uroloog, aandacht voor het probleem . In eerste instantie kon er niet bloed geprikt op de afdeling waar ik lag en zou ik naar beneden moeten op de begane grond bij de afdeling bloedafname. Toch heeft men het voor elkaar gekregen om mijn bloed te laten prikken op mijn afdeling. Uit de analyse bleek dat de ontstekingswaarde omhoog was gegaan. Men wilde geen risico nemen en schakelde een internist in om te zien of hier sprake was van een longembolie. Uit haar onderzoek bleek dat niet het geval. Maar om helemaal zeker te zijn werd er nog een scan gemaakt van de longen. Ook de uroloog dokter Lont kwam nog langs. Ik wilde hem op mijn Ipad laten lezen wat ik had geschreven over mijn eisen, cq. eventuele bezetting. Hij zei tegen de verpleegkundige, die er bij stond, hij wil me zeker iets laten lezen over golf. Tijdens de vele spreekuren gaf ik (als oud-golfleraar) hem namelijk, die met golfen was begonnen, enkele tips (grip, stand en swing). Toen bleek dat hij mijn email niet had gelezen. Hij vroeg nog aan de verpleegkundige of hij de email had gelezen. Deze bevestigde dit. Waarop dokter Lont, zonder mij te onderzoeken. Hij zou dat later doen en vertrok. Ik heb hem daarna niet meer gezien. Hij schijnt behoorlijk in zijn wiek te zijn geschoten.
Om het personeel niet verder te belasten zal ik minister Schippers schrijven dat ik vandaag om 10 uur de bezetting zal eindigen, in de wetenschap dat ik mijn gestelde doel had bereikt. Vlak voor mijn geplande vertrek bleek mijn katheter naar mijn blaas verstopt. In allerijl werd eerst een assisttent van een andere afdeling er bij gehaald. (Ik lag nog steeds op de kno afdeling). Deze kon het euvel niet verhelpen. Ik zei toen dat bij mijn thuis komst mijn huisarts het wel zou doen. Nee , ze wilden niet dat ik met een verstopte katheter naar huis ging. Binnen enkele minuten kwam een arts met assistente van een andere afdeling, die met succes een andere katheter heeft ingebracht.
Een omgekeerde wereld. Bij alle patiënten moeten volgens het protocol eerst naar huis, om dan via een nieuwe aanvraag door de huisarts hopelijk weer opnieuw kunnen worden opgenomen. Bij mij allereerst de bloedafname en andere medische ingrepen in strijd met het protocol en dat niet alleen maar ook de ‘bezorgdheid’ over mijn gezondheids toestand. Er moest met mij niets ernstigs gebeuren. Allemaal door mijn dreigement van mijn eisen. Zo zie je maar weer dat acties voor een goed doel kans van slagen hebben, mits ze niet gericht zijn op individueel – maar op algemeen belang, zoals in mijn geval er duidelijk sprake van is. De talloze uitspraken die ik tijdens mijn, nu bijna twee jaar durende ziekte, van zowel dokteren, verplegend personeel heb aangehoord, liegen er niet om. Een frappant voorbeeld heb ik aan den lijve zelf meegemaakt. Bij de dermatoloog onder behandeling voor huidkanker plekjes, alsmede goedaardige plekjes door zonschade, moest ik terugkomen met een verwijzing van de huidsarts voor een behandeling van een wrat op de rechter hand…..
Om 10.15 heb ik het ziekenhuis verlaten. Ik denk wel tot opluchting van een deel van het medisch personeel.
—————————
Ik heb een goed gevoel over mijn actie. Het ging over het probleem van de onnodige verwijzingen die het verplegend personeel hoorndol maakt. Ik heb mijn punt gescoord.